Zbliża się sezon letnich wyjazdów, a wraz z nim wątpliwości, w jaki sposób pracownicy mają komunikować chęć wzięcia wolnego.
W myśl art. 163 § 1 kodeksu pracy urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów. Ustala go pracodawca, uwzględniając wnioski zatrudnionych i konieczność zapewnienia normalnego toku pracy. Ten grafik nie obejmuje tylko urlopu udzielanej na żądanie pracownika zgodnie z art. 167 [2] k.p.
Szef ogłasza załodze plan w sposób u niego przyjęty. Może tę informację przekazać pisemnie każdemu zatrudnionemu, przesłać mailem lub wywiesić grafik urlopów na tablicy ogłoszeń w miejscu ogólnodostępnym w firmie. Nawet jeśli pracownik idzie na urlop według grafiku, to wielu pracodawców wymaga wypełnienia jeszcze wniosku, informacji o takiej nieobecności.
Konieczna zgoda
Nie wszystkie firmy jednak tworzą plan wakacji. Nie ustala się go, jeżeli zgodziła się na to zakładowa organizacja związkowa (art. 163 § 1 [1] k.p.). Tak samo będzie w zakładzie, w którym nie działają związki. W takich przypadkach szef określa termin urlopu po porozumieniu z pracownikiem. Ale i w tej sytuacji nie obejmie to 4 dni na żądanie.
Sformalizowany plan czy dogadany między kolegami grafik wakacyjnych nieobecności nie wystarczą, aby swobodnie wyjechać w góry, nad morze czy do Włoch.
Musi się jeszcze zgodzić na to pracodawca, a potwierdza to jego podpis na wniosku pracownika. Określa on w nim liczbę dni absencji i z reguły termin, kiedy po powrocie przystąpi do pracy. Jeśli jest szeregowym pracownikiem, nie musi wypełniać rubryki, kto go zastępuje. To zadanie szefa. Tak ma zorganizować pracę w czasie wakacji przy uszczuplonej załodze, aby zapewnić w miarę normalny tok produkcji czy funkcjonowania biura lub urzędu.
Nawet jeśli pracownik złożył wniosek o udzielenie urlopu wypoczynkowego, który nie był przewidziany w planie, nie może go wykorzystać bez wyraźnej akceptacji pracodawcy. Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 15 marca 2001 r. (I PKN 306/00).
Nic świętego
Ustalony w planie termin wyjazdu można jednak przesunąć, gdy np. firma ma szczególne potrzeby, a nieobecność podwładnego poważnie zakłóciłaby tok pracy (art. 164 § 2 k.p.). Także na wniosek etatowca umotywowany ważnymi przyczynami (np. chorobą dziecka) szef może, ale nie musi przesunąć datę wypoczynku (art. 164 § 1 k.p.). Ma prawo wymagać, aby zatrudniony pojechał na wakacje w terminie ustalonym wcześniej w grafiku lub po porozumieniu z przełożonym.
Autorka: Grażyna Ordak
Źródło: Kariera.pl: Wakacje według planu czy na wniosek pracownika. Jak brać urlop?
