Nie, w formie stonowanej, rozkazującej bądź zrezygnowanej to jedno z najczęściej używanych słów na świecie. Jest ono również jednym z bardziej lubianych przez ludzką populację, ponieważ użycie go w odpowiedzi na pytanie/prośbę gwarantuje nam beztroski spokój oraz możliwość nie podejmowania najmniejszych działań, wymagających wysiłku, czasu i pracy umysłowej.
Obracając się w świecie szeroko pojętej rekrutacji/HR dość często możemy usłyszeć najbardziej wytarty slogan świata: W tym kraju nie ma pracy. Stwierdzenie wypowiedziane przez osoby bezrobotne (czy aktywnie poszukujące pracy, jak podpowiada nam poprawna politycznie nowomowa) lub niezadowolone z obecnego pracodawcy jest tak samo nieprawdziwe jak to, że ziemia jest płaska, które do czasów Kopernika nie było podparte badaniami, a suchą tezą.
Goniąc za nowinkami technologicznymi oraz rzucając się w wir social media, zatrudnienia szukamy przy udziale najnowszych wtyczek w Chromie, tweetów na Twitterze, lub przeglądaniu hasztagów Instagramu w celu znalezienia zdjęć z reklamami.
W matni narzucania nam przynależności do tego czy innego pokolenia, wszystkich izmów i szufladkowania naszych cech charakteru, zapomnieliśmy, że praca jest tuż za rogiem.
Szukanie jej nie wymaga od nas większych umiejętności technicznych i ślęczenia godzin przed ekranem komputera. Potrzebujemy dwóch źródeł zasobów: wewnętrznych i zewnętrznych.
Ich podział jest również banalnie prosty. Przyda nam się: samoświadomość, zapał i wytrwałość vs papier, drukarka, koperty i znaczki.
Kluczem do sukcesu będzie samoświadomość – musimy wiedzieć:
- gdzie jesteśmy (co umiemy)
- czego chcemy (czego musimy się nauczyć).
Najprostszym sposobem na określenie tego będzie nasza papierowa mapa kompetencji:
- potrafię robić (teraz)
- mogę robić (tymczasowo)
- chcę robić (finalnie).
Po określeniu naszych oczekiwań i kompetencji, należy zużyć ryzę papieru na wydruk tylu kopii CV, ile tylko możliwe oraz zapakowaniu ich do zaadresowanych kopert.
Jak zaadresować koperty? Kompetencje i oczekiwania, które wypisaliśmy wcześniej na liście mają odzwierciedlenie u konkretnych pracodawców. W dotarciu do nich pomoże nam staroświecka książka telefoniczna (wciąć dostępna na poczcie), Internet, a równie dobrze pani Basia ze sklepu obok.
Rekruterzy starają się dotrzeć do kandydatów w sposób bezpośredni, ponieważ jest to najlepszy sposób na nawiązanie relacji, jak i potencjalnej współpracy. Ta sama idea tyczy się kandydatów – nic nie podziała tak dobrze na potencjalnego pracodawcę jak ręcznie zaadresowana koperta zawierająca CV i kilka słów o sobie.
Dopiero wtedy, jeśli nikt nie wróci z informacją o zaproszeniu na rozmowę (co jest niebywale wątpliwe), można stwierdzić, że pracy nie ma. Do tej pory praca jest, a nie ma tylko chęci.
Zatem jest już najwyższy czas, żeby zacząć odpowiadać tak, na pytania mające wpłwa na naszą przyszłość oraz postrzeganie nas przez innych.
[Autor tekstu w pewnym momencie swojego życia bardzo chciał być tłumaczem, więc wysyłał list motywacyjny i CV do Parlamentu Europejskiego w Brukseli. Po dwóch tygodniach otrzymał listowną odpowiedź z działu rekrutacji z zaproszeniem na rozmowę telefoniczną.]
Autor:
Michał Matysiak
matysiak@hrownia.pl
Od ponad dziesięciu lat pracuję z ludźmi reprezentującymi różny wiek, kulturę, narodowość, zawód i apsiracje. Wierzę, że wyciąganie wniosków z historii i relacji społecznych pomaga w osiągnięciu sukcesu. Rekrutacja jest dla mnie wypadkową różnorodnych dziedzin i preludium do prawdziwego poznania drugiej osoby.
Inne wpisy autora:
